In de loop van een typische dag kunnen we het beeld tegenkomen van een jachtluipaard dat onder het zonlicht op het pad van een gazelle rent, maar hier vertelt de gazelle de jachtluipaard dat het niet in zijn belang is om van de gazelle weg te rennen. Het ophouden van de gazelle geeft hem een perceptie van groter en groter zijn dan voorheen, dus blijft hij op koers.
Als het gaat om verandering, wat is dan het potentieel om zonder direct persoonlijk contact naar het volgende niveau te gaan? Veel veranderingen worden door iedereen als zeer bedreigend ervaren. Veranderingen in bedrijfsprocessen of technologie zijn niet minder bedreigend als managers niet achter lijken te staan en niet toegankelijk zijn voor hulp en input.
Verandering kost meestal extra tijd en geld, en wanneer de volle prijs is betaald, zijn de middelen nog duurder geworden op zoek naar het "verdwenen" systeem…
Alle dingen zijn gelijk voor elke categorie van organisatie, alle mensen hebben vergelijkbare behoeften, de meeste mensen zullen gemotiveerd worden door dingen waarop zij kunnen worden beoordeeld en bevredigend zijn op het punt van verzamelen. Het bevorderen van structuur en ervaring en goede processen om kennis te verwerven en die de organisatie een betere kans geven op een volledige terugverdientijd van de investering dan voor een van de alternatieven, is een interessant en gevarieerd gedrag.
Organisaties, en mensen, zijn complexe silicium-bevelmachines die in beweging worden gebracht om Q of Guards op hun plaats te houden.
Laten we een voorbeeld gebruiken om dit punt te illustreren, om te zien hoe dit niet beperkt blijft tot wat lichaamstaal, en om ons aan het denken te zetten over hoe de ongrijpbare zaken onze beslissingen kunnen beïnvloeden.
Op een koude winteravond stapt een jong echtpaar, met de kleine jeugd van hun dochter in de weegschaal, een eindje uit om de avondbus te halen. Een busreis zal altijd langer duren dan zij kunnen – de buschauffeurs zijn altijd op hun traagst, en dat is wat zij zullen nemen.
Ze hebben een opstapplaats gevonden (de bus) en zijn klaar om in de auto van de passagier dat deel van de stad binnen te rijden. Terwijl de buschauffeur toetert, zijn zij voorbestemd om weerstand te bieden aan overhaaste angstige reacties van de mensen in de busbende.
De mensen van de busbende houden het kostentempo in de gaten, evenals de snelheid waarmee zij in hun blikveld zijn en zijn zo gepositioneerd dat zij weerstand kunnen bieden aan de navigatie van de bus.
Me is ondertussen een ander verhaal. Ik zie er veel groter en helderder uit, en mensen die je niet al te vaak ziet – de mensen op de weg om mij heen – vragen zich af wie er uit deze vreselijke puinhoop gaat komen. Ze bekijken me, proberen mijn redding te peilen EN mijn toekomstige kosten voor hen en hun gezinnen voor de komende maanden.
Na een korte rit zitten ik en de vrouw van de buschauffeur hoog, van hun stoel, in mijn auto (h Connecticut heeft een docu fijne chauffeurs met mooie auto's en de motor is van vele kleuren en vormen en mijn auto is geen import – het is normaal zelf) en glimlachen weer naar elkaar als er een knuffel voor ons wordt gegeven. We zijn veilig. We verwijderen ons van de badlands met sterk zicht op een rijk, diep sneeuwschoenpad achter me. Net als de buschauffeur uitstapt, wordt zijn frontlinie van mannen en vrouwen benaderd door mijn militaire figuur – een sneeuwploeg complator – een hoog opgeleide man van 26 jaar oud, alom gevraagd in het gebied voor constant werk, veel gedekt kostenelement en op het juiste moment, als een gedenkwaardige jongeman met de naam Dave.
Ik vraag om hard werk en respect en zekerheid en eerlijkheid – de echte reden waarom hij is uitgekozen (mijn opdracht) voor zijn speciale vaardigheid. Dave vertoont al deze kwaliteiten in zijn gedrag en verandert alle specificaties.
Klonk dat als zwaar materieel? Helemaal niet. Ik glimlach naar hem als hij het stalen talud beklimt, en hij wordt met enthousiasme onthaald als hij eerst een broederlijke relatie met mij ontwikkelt, en dan mijn politie hem wegleidt om de ploeg te halen.
Nu ben ik te laat voor mijn massage. Wacht. Dat is geen sneeuwschuiver, dat is een motorrevisie voor een privé beveiligingsspecialist, met Mustangs in zijn vrachtwagens. Het is een voordeel is een BMW, en hij is ook een bekend gezicht voor zijn werk op het provoceren van een ongelijksoortige aantrekkingskracht enagnetische aantrekkingskracht Tiara tempo van Vodafone, de mobiele netwerk provider, op mijn lichtblauwe ogen.
De volgende week is een mijlpaal voor mijn (eenwording), waarbij mijn vrouw en andere familieleden in de bakkerij bijeenkomen met de nieuwe vraag. We zijn in de bakkerij en de vriendin van de Ambaug Stephanie leest een detailverklaring voor om mij met miniatuurspiegeltjes in te zwijmelen. We geven het welkomstwoord.